Elif Gibi Sevmek 2

Her zamanki gibi kendi demlediğim çay elimde tüm bu olanları düşünürken gecenin yarısı olmuştu. Yine sensizken içime atıp yazdıklarımı bir dua niyetine okuma vakti gelmişti. Onlar ki kalbime dokunan sen yanlarımın yazılan hâli. Elif’im, hafizem, dünya bahçemin çiçeği, sana yazamadıysam da, seni yazıyordum artık…

“Melekler kalbinden öpsün sevdiğim.”

Sevmek… Kısmete çıkan bir kapı mı yoksa büyük imtihanın başlangıcı mı? Bir ayrılık kazılsa, içine atlayıp örter miydiniz üzerinizi?
Hikmet Anıl Öztekin, Elif Gibi Sevmek 2 kitabında sevmenin ayrılıktan bir perde olduğunu, ancak muhabbetle sevenlerin bu perdeyi aralayıp O’na ulaşabileceğini haykırıyor.
Derviş, derdiyle yâre hasret kalemini eline almış ve sevdiğinden emanet o gül kokulu kâğıtları yakmıştır. Gece de bu sevdayı kaldıramamış gündüzü ağartmıştır. Bu kitabı okurken de alacağınız o sevda kokusuyla diyeceksiniz ki;
“Bir Elif sevdası işlenmiş bir adamın yüreğine…”