Mor Mürekkep

Mürekkep neredeyse tarihe karışıyor. Kâğıda düştükten biraz sonra rengini mora teslim eden sabit kalemler de öyle. Hele mor mürekkep. Aramaya kalkışsanız kırtasiyeci yüzünüze bir garip bakacak. Yine de ben işte, bütün bunları yazdım. Yazdıklarımın bir kısmını kalemime mor mürekkebi çekmeden evvel ben de bilmiyordum, yazarken öğrendim. Bir kısmını ise biliyordum. Keder gözyaşlarının mor olduğunu biliyordum örneğin.
Gözyaşları mor olan teyzeler de vardı hayatımda. İkiye katlanmış kâğıtlar arasında bir damla mor mürekkebin bıraktığı lekelerle oynayan bir çocuktum. Buyrun işte burası benim için. Bunlar ters ayaklı cücelerim. Şu köşede gece kelebeklerim, şunlar da devlerim, perilerim ve cinlerim.

Nazan Bekiroğlu’nun kaleminden edebiyata, kültürel değerlerimize ve hayata dair unutulmaz denemeler.

“Öylesine işte, aniden, hiç sebep yokken. Mor çiçeklere döktüm içimi, baharlar geldikçe ve baharlar geçtikçe.”

Kimi zaman bir renk, kimi zaman bir kitap veya bir şahıs, kimi zaman da edebi bir sanattan hareketle farkı zaman ve duygusal iklimlerde kaleme alınan bu denemeler, okurun Türkçe bilgi dağarcığını zorlayan ve harekete geçiren bir birikime sahip. Mor Mürekkep, derin çağrışımları ve zengin içeriğiyle deneme türünde önemli bir yerde.