Nüktedan Süleyman Nazif

Süleyman Nazif bir gün, bir yazar arkadaşıyla karşılaşır. Oradan buradan konuşurlarken, yazar arkadaşı kızınca, biraz da şakayla karışık,
“Vallahi seni şu bastonla döverim,” diye üstüne yürüyünce, Nazif,
“Üstad, ben senin bastonundan değil, kaleminden korkarım,” diye karşılık verir.
Saraylandı
Enver Paşa’nın, Naciye Sultan’la evlenip Saray’a damat olduğunu haber alan Süleyman Nazif:
“Hayır, hayır,” der, “Enver evlenmedi, saraylandı, saraylandı!”

Enver Bey’in Katili
Süleyman Nazif, Harbiye Nazırı olduk¬tan sonra Enver Paşa’dan nefret etmiştir. Bir arkadaşıyla hem konuşup, hem yürüdükleri bir gün, yanlarından otomobil için¬de Enver Paşa’nın geçtiğini gören Nazif:
“İyi bak dostum,” der arkadaşına, “bu geçen Enver Bey’in katilidir.”

İleri Geri
Kendimizi Avrupa’yla kıyaslamak, öte¬¬¬den beri en sevdiğimiz sohbet konularından biridir. Bir sohbette, Süleyman Na¬zif’e bu konuda ne düşündüğünü sorulunca, Nazif şu karşılığı verir:
“Onların dinleri bizim icraatımız gibi geri; ama icraatları bizim dinimiz gibi ileri.”

Uğur Getirir mi?
Süleyman Nazif, Mehmet kif’le soh¬bet ederken yanlarına yaklaşan biri, Âkif’e: “Hocam, at nalını evimizin kapısına assak, uğur getirir mi?” diye sorar.
Âkif’in karşılık vermesini beklemeden atılan Nazif. “Sanmam,” der, “Onlardan her atta dört tane var ama; bütün gün kamçı yiyip duruyorlar!”

İnilir İnilir
Süleyman Nazif, yolda karşılaştığı bir dostuna:
“Hayrola, nereye böyle?” diye sorar. Dostu:
“Şurada… Abdullah Cevdet’e çıkacağım?” deyince, Abdullah Cevdet’i hiç sevmeyen Süleyman Nazif:
“Abdullah Cevdet’e çıkılmaz,” der, “ini¬lir, inilir!”

Türkücüler ne satar?
Türkçülüğü ve Türkçüleri pek sevmeyen Süleyman Nazif, bir gün karşısında Türkçülük propagandası yapan bir politika¬cıyı görünce, hemen onun sözünü kesip:
“Merak ediyorum,” der, “kürkçüler kürk satar, kunduracılar kundura, ekmekçiler ekmek; peki ama, Türkçüler ne satar?”

Kömür Karası
Süleyman Nazif, 1. Dünya Savaşı yılla¬rında bir ara kömürcülük yapmak zorunda kalır. Onu kir pas içinde gören bir dostu:
“Aman Nazif,” der, “bir yazara yakışır mı bu; her yanın kara olmuş, bak!”
Kaşlarını çatan Süleyman Nazif,
“A dostum,” der, “bu savaştan nasıl olsa hepimiz yüzümüzün karasıyla çıkacağız. Hiç değilse benim karam, kömür karası olsun.”